کار و آدمی

بی‌گمان «کار» ازمحوری‌ترین مسایلی‌است‌ که همواره آدمی را در گروِ خویش داشته‌است؛ از گذشته‌های دور تا روزگار ما،  کار جزو بنیادی‌ترین موضوعاتی شمرده می‌شود که  هستی انسان‌ها با آن گره خورده‌است که به روایت ادیان الهی، هدف از  آفرینش آدمی نیز آبادانی زمین گفته‌شده‌است.

کار، دغدغۀ همیشه‌گی آدمیان محسوب می‌شود؛ به ویژه، جهان مدرن که با تحولات روز افزون و شگرف؛ مشاغل، سریع‌تر از زمان ایجادشان از میان می‌روند و تضمین شغلی به هیچ‌ وجهه وجود ندارد. در این میان، انسان‌ها از تهدید فناوری مدرن نیز بیم دارند و نگران اند که این فناوری جدید، هم‌چنان زندگی شغلی‌شان را تهدید می‌کند.

با این وصف؛ همۀ نا به‌‌سامانی‌های کنونی، فرآورد و برآیند درماندگی و عدم توسعه تلقی می‌گردد و همان‌گونه که گفته آمدیم «رشد و توسعۀ جهان هستی» با هستی و هستندگی کار معنا دار می‌گردد.

بنا بر این؛ دست‌یابی به توسعه، نیازمند برنامه‌ریزی در هر یک از سطوح اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و انسانی‌است که «کار و اشتغال» به عنوان یکی از مؤلفه‌های مهم توسعۀ پایدار، در محراق توجه دولت‌ها قرار دارد. با توجه به این رویکرد، کار از عناصر کلیدی و اساسی توسعۀ پایدار به‌شمار می‌رود. در واقع؛  کار به عنوان زیربنایی‌ترین اصل در جامعه، شرط اساسی و تردید ناپذیر توسعۀ همه جانبۀ کشورها‌ است.  کار و توسعه، باهم پیوند ناگسستنی دارند (کار؛ بسترساز توسعه است) به روایت دیگر؛ توسعه، لازمۀ تحول اساسی در  جامعه شمرده می‌شود‌. بنا بر این، توسعه‌ست؛ توستوستبیلیبلبیلبیلبیلبما امروزه «کار  و توسعه»  گفتمان معقول، مسیر درست و ارزشمندی‌است که  برآیند آن به گونۀ ریشه‌ای منتهی به توسعۀ پایدار می‌گردد.

در یک سخن؛ کار، بنادی‌ترین رویکرد و معقول‌ترین روش برای رسیدن به  یک جامعۀ مرفه و مترقی بوده و دولت‌هایی که چشم به آیندۀ روشن و درخشان سرزمین‌شان دوخته باشند، برای گام نهادن به مسیر توسعه، به کارآفرینی و لازمه‌های این  رویکرد انسانی، رسیدگی می‌نمایند.

Documents

Download.pdf
Image